Koronka do Miłosierdzia BożegoTę koronkę podyktował Pan Jezus S. Faustynie w Wilnie w 1935r., jako modlitwę na przebłaganie i uśmierzenie gniewu Bożego. Odmawiający tę koronkę ofiarują Bogu Ojcu "Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo" Jezusa Chrystusa na przebłaganie za grzechy swoje, bliskich i całego świata, a jednocząc się z ofiarą Jezusa, odwołują się do tej miłości, jaką Ojciec niebieski darzy swego Syna, a w Nim wszystkich ludzi. W tej modlitwie proszą również o "miłosierdzie dla nas i całego świata" i tym samym spełniają uczynek miłosierdzia. Dodając do tego postawę ufności i wypełniając warunki każdej dobrej modlitwy (pokora, wytrwałość, przedmiot zgodny z wolą Bożą), wierni mogą oczekiwać spełnienia Chrystusowych obietnic, które dotyczą szczególnie godziny śmierci: łaski nawrócenia i spokojnej śmierci. Dostąpią ich nie tylko osoby odmawiające tę koronkę, ale także konający, przy ktorych inni jej słowami modlić się będą. "Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę" (Dz 811). Obietnica ogólna brzmi: "Przez odmawianie tej koronki podoba Mi się dać wszystko, o co Mnie prosić będą" (Dz 1541), ..." jeżeli to będzie zgodne z wolą Moją (Dz 1731). Wszystko bowiem, co jest niezgodne z wolą Bożą nie jest dobre dla człowieka, a zwłaszcza dla jego wiecznej szczęśliwości. "Dusze, które odmawiać będą tę koronkę, miłosierdzie Moje ogarnie je w życiu, a szczególnie w śmierci godzinie" (Dz 754). "Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby był grzesznik najzatwardzialszy, jeżeli raz tylko zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia Mojego" (Dz 687). Chociaż raz, ale w postawie zgodnej z treścią modlitwy, a przede wszystkim z wiarą, ufnością i w pokorze oraz ze szczerym i głębokim żalem za grzechy. Treść koronki przedstawiona jest w rozdziale "Modlitwy do Miłosierdzia Bożego". |