Zwany inaczej obrazem Miłosierdzia Bożego. Jego pochodzenie wiąże się z wizją, jaką S. Faustyna miała w Płocku w 1931r., w czasie której Chrystus wyraził życzenie, by namalować taki obraz i w podpisie umieścić słowa: Jezu ufam tobie. Obraz ten przedstawia Chrystusa zmartwychwstałego. Z przebitego, niewidocznego na obrazie Serca, wychodzą dwa promienie: "Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, ktora jest życiem dusz. Te dwa promienie wyszly z wnętrzności miłosierdzia Mojego wówczas, kiedy konające Serce Moje zostało włócznią otwarte na krzyżu (Dz 299). Inaczej mówiąc, te promienie oznaczają sakramenty święte, a także Kościół święty i dary Ducha Świętego, którego biblijnym symbolem jest woda, oraz nowe przymierze Boga z człowiekiem zawarte we krwi Chrystusa. "Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga" (Dz 299). Obraz ma pełnić rolę naczynia do czerpania łask i znaku, który przypomina wiernym o potrzebie ufności wobec Boga i miłosierdzia w stosunku do bliźnich. "Obraz ma przypominać żądania Mojego miłosierdzia, bo nawet wiara najsilniejsza nic nie pomoże bez uczynków" (Dz 742). Cześć tego obrazu polega na ufnej modlitwie połączonej z uczynkami miłosierdzia. Do tak rozumianego kultu obrazu przywiązał Pan Jezus wielkie obietnice: wiecznego zbawienia, dużych postępów na drodze chrześcijańskiej doskonałości, łaskę szczęśliwej śmierci i wszelkie inne łaski, o które z ufnością miłosierni ludzie prosić Go będą. "Podaję ludziom naczynie, z którym mają przychodzić po łaski do żródła Miłosierdzia; tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu ufam Tobie" (Dz 327). "Przez ten obraz udzielać będę wiele łask dla dusz, a przeto niech ma przystęp wszelka dusz do niego" (Dz 570). "Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić ją będę jako swej chwały" (Dz 48).